Po upływie 3 lat od dnia otrzymania świadectwa pracy (art. 291 § 1 kp w zw. z art. 97 § 2[1] kp). W dniu otrzymania świadectwa roszczenie staje się bowiem wymagalne. Warunek wyczerpania trybu reklamacyjnego u pracodawcy ma bowiem wyłącznie procesowy charakter (niedopuszczalność drogi sądowej). W prawie pracy przedawnieniu ulegają zarówno roszczenia majątkowe jak i niemajątkowe.
Natomiast przedawnieniem nie jest termin wskazany w art. 97 § 2[1] kp, ponieważ 7 dni na dokonanie reklamacji oraz 7 dni na wniesienie powództwa o sprostowanie do sądu po otrzymaniu odmownej odpowiedzi pracodawcy to terminy zawite prawa materialnego, które, zgodnie z art. 265 kp mogą być przywrócone przez sąd na wniosek pracownika. Sąd rozpoznający powództwo o sprostowanie bierze te terminy pod uwagę z urzędu, a nie na zarzut pozwanego. A zatem, roszczenie o sprostowanie po bezskutecznym upływie któregoś z tych terminów i w sytuacji gdy nie jest dopuszczalne przywrócenie terminu, w zależności od przyjętej wykładni: albo wygasa, albo nie może być skutecznie dochodzone przed sądem.
Na marginesie warto przypomnieć, że roszczenie o sprostowanie świadectwa pracy nie wyłącza interesu prawnego w ustaleniu rzeczywistej treści stosunku pracy na podstawie art. 189 kpc (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 czerwca 2006 r. I PK 250/05), więc tym bardziej możliwe jest wniesienie powództwa o ustalenie po upływie terminów z art. 97 § 2[1] kp.
Natomiast przedawnieniem nie jest termin wskazany w art. 97 § 2[1] kp, ponieważ 7 dni na dokonanie reklamacji oraz 7 dni na wniesienie powództwa o sprostowanie do sądu po otrzymaniu odmownej odpowiedzi pracodawcy to terminy zawite prawa materialnego, które, zgodnie z art. 265 kp mogą być przywrócone przez sąd na wniosek pracownika. Sąd rozpoznający powództwo o sprostowanie bierze te terminy pod uwagę z urzędu, a nie na zarzut pozwanego. A zatem, roszczenie o sprostowanie po bezskutecznym upływie któregoś z tych terminów i w sytuacji gdy nie jest dopuszczalne przywrócenie terminu, w zależności od przyjętej wykładni: albo wygasa, albo nie może być skutecznie dochodzone przed sądem.
Na marginesie warto przypomnieć, że roszczenie o sprostowanie świadectwa pracy nie wyłącza interesu prawnego w ustaleniu rzeczywistej treści stosunku pracy na podstawie art. 189 kpc (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 czerwca 2006 r. I PK 250/05), więc tym bardziej możliwe jest wniesienie powództwa o ustalenie po upływie terminów z art. 97 § 2[1] kp.
